Kpss 2015/1 yerleştirme sonuçları açıklanınca; gündemimiz, diyetisyen alım kadrolarının komik rakamlarda olduğu, daha fazla diyetisyene ihtiyaç duyulduğu oldu doğal olarak.. Ben bu duruma başka bir bakış açısıyla yaklaşıyorum. Yaklaşık 53 yıllık geçmişi olan bir meslek grubu mensupları neden hala saygınlıklarını sağlayabilmiş değildir?
Meslekte çok çok yeniyim ama staj tecrübelerimden de olsa nacizane bir gözlem ve tespitimi paylaşmak istiyorum.
Bir kurumun diyetisyen talep etmemesinin en önemli sebebi diyetisyene ihtiyaç duymuyor olmasıdır. Bunun da kaynağına inince, birçok hastane- kurumda çalışan meslektaşlarımın malesef sadece “masabaşı diyetisyen” olarak görevlerini sürdürdüğünü gördüm. Hastanede çalışan bir kısım meslektaşlarımızın sadece on dakikalığına kliniğe çıkıp hasta listesi-order kayıtlarını hemşirelerden alarak geriye kalan tüm zamanını odasında geçirdiğine şahit oldum.
Özel hastanede çalışan diyetisyenlerin sadece “kilo yönetimi” ne odaklanarak diyetisyenin klinikte de çalıştığı ve mutlak gerekli olduğunu yönetime hiç hatırlatmadığını üzülerek izliyorum.
Bu durumda da iş görüşmelerinden aldığım çarpıcı cevaplar hep aynı oldu:
“Bize bir diyetisyen fazlası ile yetiyor zaten.”
“Diyetisyen almayı hiç düşünmedik çünkü öyle bir ihtiyacımız yok. ”
Dolayısı ile üzülerek ve affınıza sığınarak altını çiziyorum: Günlük sadece on dakika kliniğe uğrayan bir diyetisyen daha niçin alınmak istensin? İşimizi sadece zayıflatmak olarak sununca bir diyetisyen bunu yapabiliyorken neden bir ikincisine gereksinim duyulsun? Doğru temsil edilmeye ve işimizi doğru anlatmaya birçok meslek grubundan daha çok ihtiyacımız var.
Mesleğimizi olması gerektiği gibi temsil eden meslektaşlarımı tenzih ederek, aynı zamanda kendilerine teşekkür ediyorum çünkü bu durumda zaten diyetisyenin önemini ispatlamış ve çok sayıda meslektaşlarına da yol açmış oldular,olacaklardır.
Saygınlığımızı kazanmak, korumak bizim elimizde.
Özelleri pek bilmem ama devlette çok güzel çalışma hevesin kırılıyor çünkü seni mutfağa sorumlu yapmışlar ama elindeki tek yaptırım tutanak. Müdürler, başhekimler, genel sekreterler tarafından tuttuğun tutanak sümen altı edilip işleme dahi koyulmadığı için yetki metki kalmıyor ortalıkta. Hastaları takip konusunda da bu sefer yaptığın işi basit görüp küçümseyen gözle bakan hemşire faktörü çıkıyor. Bu mesleği yapmak için umursamaz olmak lazım ama umursamaz bir birey işini neden iyi yapsın. Sorumluluk sahibi olan kişi de umursuyor ve haliyle yılıyor bi yerden sonra. tüm bunlar bir yana genel olarak tembel bir meslek grubu olduğumuzu da kimse inkar edemez!
Yoruma kapalı.